De vergeten vluchtelingen van Bidi Bidi
De oorlog in Zuid-Soedan drijft duizenden mensen naar Noord-Oeganda. Net over de grens in het district Yumbe is in nog geen twee jaar tijd het grootste vluchtelingenkampen ter wereld ontstaan. Zeventig procent van de naar schatting 300.000 vluchtelingen in kamp Bidi Bidi, zijn kinderen en jongeren.

Overbelasting dreigt
Oeganda heeft de vluchtelingen aanvankelijk ruimhartig ontvangen. Zelf een van de armste landen ter wereld, besloot het land de vluchtelingen te helpen en tegelijkertijd de eigen economie te stimuleren. De overheid gaf de vluchtelingen het recht op wonen, werken en rondreizen. Bovendien kreeg iedere vluchteling een stukje grond om te bewerken. De gedachte was de lokale Oegandese bevolking te laten meeprofiteren van de nieuw gebouwde scholen en medische voorzieningen. Die faciliteiten bleken echter al snel veel te beperkt. Met dagelijks 2.500 nieuwe vluchtelingen dreigt overbelasting. Er zijn spanningen en er ontstaan tekorten aan voeding, land en water.

Niet zonder noodhulp en ngo’s
De Oegandese overheid wordt bijgestaan door de UNHCR, verschillende ngo’s en particuliere organisaties. Maar het begint te kraken. De voedselvoorziening door het Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties is nauwelijks toereikend. Ngo’s en particuliere caritasinstellingen voorzien vluchtelingen van materialen om het land te bewerken en de nodige zaden en plantjes om met zelf geteelde gewassen hun voeding aan te vullen. Ze bereiken met dit initiatief echter slechts een klein deel van de vluchtelingen.

Toekomst
Ouders vrezen dat hun kinderen zonder beroepsopleiding eenmaal terug in Zuid-Soedan, geen toekomst hebben. En ook voor de kleine kinderen is er niet genoeg plaats op de scholen. Veel van hen brengen hun dagen doelloos door. Als de hulporganisaties hun hulp staken zal Oeganda het niet op eigen kracht redden. Het land kan niet meer zonder structurele noodhulp.

Complete opbrengst naar CITSS
Overasselt is één van de dorpen die de Nijmeegse Vierdaagse doorkruist op de laatste dag. Een kleine 30.000 mensen loopt, wandelt en een enkeling strompelt langs de karakteristieke Veldschuur aan de Maasdijk, waar de bewoners van de Oude Kleefsbaan koffie en thee schenken, hun zelfgebakken cake serveren en de laatste wandelaars, die de onvermijdelijke bezemwagen achter zich weten, nog wat moed inspreken. Je mag zelf bepalen wat je geeft voor je kopje koffie of thee, maar de complete dagomzet gaat naar Camera in the Smiling Sun. Jaarlijks levert dat CITSS zo’n € 1.500 op.